Angelina Vukosav, "Adorirp", 24.04. - 07.05.2021.

Rođena je 1997. godine u Nevesinju, Republika Srpska, BiH. Detinjstvo je provela u hercegovačkom selu Udrežnju. Osnovnu školu i Gimnaziju završila je u Nevesinju. Diplomirala je 2020. godine na Akademiji likovnih umetnosti Trebinje, Univerzitet u Istočnom Sarajevu, smer Likovna umetnost, grafički dizajn, u klasi profesora Vladimira Kosića. Trenutno je na master studijima, takođe, na ALUT.
Dobitnik je: „Plakete Univerziteta“ Istočno Sarajevo za izuzetan uspeh tokom studija, nagrade za najboljeg studenta Katedre grafički dizajn, Akademije likovnih umetnosti Trebinje za 2020. godinu, nagrade za najboljeg studenta „JU Studentski centar Trebinje“, Plakete Musa Ćazim Ćatić za najbolju neobjavljenu pesmu za 2020 g, Sertifikata Balkanske pesničke unije BPU-CEF br 1, 2 i 3.
Do sada je imala tri samostalne izložbe.

 

Pri prvom susretu sa Angelininim radovima, posmatrač bi pomislio da ona teži da opiše i prenese ono što je pojavno.Takva pomisao je djelimično istinita. Kontrastni odnosi kojima gradi prostor, način na koji se poigrava linijom i formom „opisuju“ pejzaž, zatim grm, tlo, nebo… Takav stav odnosi se samo na djelić istine. Ostali „djelovi“ mogu se osjetiti kroz prisustvo nečega što nije pojavno, a što ga prožima-artikulisano i osviješćeno u likovnom izrazu mlade umjetnice.
Likovno djelo je odraz prirode samog stvaraoca. Ali,šta podrazumijevamo pod pojmom „priroda“? Cijeli istorijat likovne umjetnosti mogao bi se svesti na razmišljanje o figurativnom i apstraktnom i kategorisanje u različite umjetničke epohe i stilove. To doživljavam kao odnos pojavne-fizičke stvarnosti koja je suprostavljena onoj apstraktnoj- a koja se ispoljava u podsvijesti samog stvaraoca. Ta dva odnosa nijesu suprostavljena, već su mudro i zrelo i objedinjena u Angelininom radu. Pejzaži nijesu rezultat posmatranja u klasičnom smislu, jer je njena interakcija sa ovim motivom sasvim drugačija. U trenutku rada ona je pod uticajem prostora koji je dio njenog djetinjstva i odrastanja, i prenosi svoj osjećaj i razumijevanje takvog prostora. Ono što je posmatrano su njene misaone refleksije i obrisi koje teži da „uhvati“dinamičnošću i slojevitošću svog likovnog rukopisa, prije nego što uticaj koji taj trenutak izaziva-izblijedi. Njen rad je svjedočanstvo takvih trenutaka, zabilježenih u naizgled haotičnom kretanju linije i prostora.
Milena Krivokapić